اوتیسم نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند.
یک مطالعه جدید نشان داده است که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در اوایل کودکی می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) را افزایش دهد. این مطالعه نشان می دهد قرار گرفتن کودکان در سال های اولیه تولد در محیط های آلوده خطر ابتلا به بیماری های عصبی را افزایش می دهد.حتی قرار گرفتن در معرض مقادیر بسیار کمی از ذرات ریز تأخیر در یادگیری و بیماری هایی از جمله بیماری های قلبی را به همراه دارد. ذرات موجود در آلودگي هوا شامل کربن، اکسید گوگرد و ترکیبات آلی هستند که نتیجه ی فرایندهای صنعتی و سوزاندن سوخت های فسیلی هستند. این ذرات خطرات زیادی برای سلامتی شامل بیماری های قلبی عروقی و ریه به همراه دارند. تحقیقات نشان می دهد که ارتباط بین ASD و کیفیت هوا به قرار گرفتن در معرض آلودگی حتی پیش از تولد نیز مربوط می شود.
ژنها به طور چشمگیری نقش مهمی در پیشرفت ASD بازی می کنند، اما به نظر می رسد که شرایط محیطی نیز نقش مهمی ایفا می کند، در واقع چند سال اول زندگی نقش مهمی بر رشد مغز کودک دارد. مغز کودکان در حال رشد بیشتر در معرض خطر تاثیر پذیری از محیط قرار می گیرد و مطالعات متعدد نشان می دهد که این می تواند بر عملکرد مغز و سیستم ایمنی تاثیر بگذارد.
