برای همه ما بارها اتفاق افتاده است که زمان هایی به دلایلی اجتناب ناپذیر بی خواب شده باشیم یا کل شب را نخوابیده باشیم. دانشمندان علوم اعصاب در نروژ بررسی هایی در مورد تاثیرات بالقوه بی خوابی بر سلامت ما انجام داده اند. آنها آزمایشی روی افراد جوان انجام دادند . داوطلبان به مدت 23 ساعت بیدار ماندند و برای فراهم کردن برخی شرایط ، آنها در طول مطالعه مجاز به مصرف الکل، کافئین یا نیکوتین نبودند و قبل از اسکن DTI نمی توانستند چیزی بخورند.
گزارش سال 2015 نشان می دهد که تغییرات قابل توجهی در ماده سفید (یکی از بخشهای سیستم عصبی مرکزی است. سیستم عصبی مرکزی از دو ناحیه ماده سفید و ماده خاکستری تشکیل شده است. این ماده بخش اصلی مغز و بخش سطحی نخاع را تشکیل میدهد) در داخل مغز پس از یک شب بیدار بودن ایجاد می شود. به عبارت دیگر تخریب شبکه های “اتصال” در مغز – چیزی است که شما ممکن است در وهله اول احساس کنید، پس از شب بی خوابی تمرکز کردن دشوار است. تغییرات در سراسر مغز دیده می شود، پوشش کورسون کولوزوم، سینه مغز، تالاموس و.. .
تأثیرات احتمالی یک شب محرومیت از خواب بر ریز ساختار ماده سفید کوتاه مدت است و بعد از یک تا چند شب از خواب طبیعی، معکوس می شود. با این حال، می توان فرض کرد که نارسایی مزمن خواب ممکن است به تغییرات طولانی مدت در ساختار مغز منجر شود . بر اساس برخی تحقیقات بی خوابی می تواند با ژن ها و همچنین مغز ما مداخله کند. شاید برخی از ما دارای بدن هایی هستند که در برابر اثرات محرومیت از خواب بهتر محافظت می شوند. در اوایل سال جاری، محققان در ایتالیا متوجه شدند اگر خواب کافی نداشته باشیم به معنای واقعی شروع به خوردن خودش می کند.
