غزل شماره 111
عکس روی تو چو در آینه جام افتاد
عارف از خنده می در طمع خام افتاد
حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد
این همه نقش در آیینه اوهام افتاد
این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم
اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد
چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار
هر که در دایره گردش ایام افتاد
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد
آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی
کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد
زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت
کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد
هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی
زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد
معنی فال
وقتی به جمال معشوق نزدیک شدی ، نباید زود خود را گم کنی و این تصور به تو دست می دهد که به حق واصل شدی و محو این همه نقش و نگاری گشته ای که او به وجود آورده است . زیرا که خود خالص هستی، فکر می کنی که همه مانند تو هستند در حالی که این طور نیست . همیشه به یاد او باش.
معنی کلمات
عکس روی یار : اشاره به پس دادن جام شراب از طرف پیر طریقتی به دست (رابعه عدویه) که عکس رخ همسرش را درآن جام دید و بسیار برآشفت …
