غزل شماره 130
سحر بلبل حکایت با صبا کرد
که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد
از آن رنگ رخم خون در دل افتاد
وز آن گلشن به خارم مبتلا کرد
غلام همت آن نازنینم
که کار خیر بی روی و ریا کرد
من از بیگانگان دیگر ننالم
که با من هر چه کرد آن آشنا کرد
گر از سلطان طمع کردم خطا بود
ور از دلبر وفا جستم جفا کرد
خوشش باد آن نسیم صبحگاهی
که درد شب نشینان را دوا کرد
نقاب گل کشید و زلف سنبل
گره بند قبای غنچه وا کرد
به هر سو بلبل عاشق در افغان
تنعم از میان باد صبا کرد
بشارت بر به کوی می فروشان
که حافظ توبه از زهد ریا کرد
وفا از خواجگان شهر با من
کمال دولت و دین بوالوفا کرد
معنی فال
اگر دچار سختی شده ای ، صبور باش و هر چه از نا ملایمات به تو رسیده از خودی بوده است نه از غیر . می باید عمیق تر فکر کنی و سپس به عمق مسائل وارد شوی و از دوستان ناباب دوری جویی.
معنی کلمات
گر از سلطان … : انسان نباید در مقابل دیگران خود را کوچک کند
باد صبا و نقاب گل و گره غنچه : هنگامی که صبا به باغ وارد شد ، گلها و غنچه ها شکفته شدند .
