غزل شماره 328
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
ای نسیم سحری بندگی من برسان
که فراموش مکن وقت دعای سحرم
خرم آن روز کز این مرحله بربندم بار
و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم
حافظا شاید اگر در طلب گوهر وصل
دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم
پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو
تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم
معنی فال
نمی توانی از آن انسان پاک بگذری ، پس تلاش کن تا محبت اش را جذب کنی ، بدان که او لایق محبت توست . اگرچه تو را نصیحت می کند ، بدان که دوستت دارد و خیر وخوبی ات را می خواهد . اطرافیانت به تو حسادت می کنند ، باید مراقب باشی . ای مرغ بهشتی مواظب این تازه سفر باش . اگر می خواهی از بندگان خاص باشی ، می باید از خداوند راهنمایی بخواهی .
معنی کلمات
عاطر : خوشبو، عطر دارنده
طایر قدس : مرغ آسمانی ، پرنده بهشتی
