غزل شماره 354
به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم
ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل
بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی
که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم
اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز
که غوغا می‌کند در سر خیال خواب دوشینم
شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم
حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد
همانا بی‌غلط باشد که حافظ داد تلقینم
معنی فال
دنیا به کسی وفا نکرده است، همه چیز آن روبه نابودی است، اما تیر مژگان معشوق هزاران رخنه در قلبت کرده و تو را سخت تحت تاثیر خود قرار داده است. بدان که این دنیا پیر بی وفا اساسی استوار ندارد و روزی نابود خواهد شد ، پس خود را فدای آن مکن. به یاد کسی باش که همیشه باقی است و آن خداست و عشق به اوست که انسان را جاودان می سازد .
معنی کلمات
عرق چین : نوعی کلاه بی لبه است که فرق سر را می پوشاند
رحلت : کوچ کردن
طفیل : وابسته ، تابع ، طفیل نام شخصی از بنی امیه بوده که بدون دعوت در عروسیها حضور پیدا می کرده است .
قصر حورالعین : کاخ حوریان زیبای بهشتی
