غزل شماره 375
صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم
وین نقش زرق را خط بطلان به سر کشیم
نذر و فتوح صومعه در وجه می‌نهیم
دلق ریا به آب خرابات برکشیم
فردا اگر نه روضه رضوان به ما دهند
غلمان ز روضه حور ز جنت به درکشیم
بیرون جهیم سرخوش و از بزم صوفیان
غارت کنیم باده و شاهد به بر کشیم
عشرت کنیم ور نه به حسرت کشندمان
روزی که رخت جان به جهانی دگر کشیم
سر خدا که در تتق غیب منزویست
مستانه‌اش نقاب ز رخسار برکشیم
کو جلوه‌ای ز ابروی او تا چو ماه نو
گوی سپهر در خم چوگان زر کشیم
حافظ نه حد ماست چنین لاف‌ها زدن
پای از گلیم خویش چرا بیشتر کشیم
معنی فال
لباس روحت را پاک و تطهیر کن و لباس ریا و دورویی را از تن به در . اگر می خواهی فردای قیامت در بهشت جای بگیری از امروز به فکر فردا باش که با اعمال خوبت دنیای آخرت را بسازی . چون آدم با محبت و با صداقتی هستی ، به همین دلیل همه را خوب می دانی ، در حالی که این طور نیست. آدم حساسی هستی و در نظر داری جامعه را اصلاح کنی ، منتها واقعیت چیز دیگری است .
معنی کلمات
سالوس : ریا…
زرق : ریا ، فریب
بطلان : باطل کردن
غلمان : جمع غلام ، غلامان و پسران خدمتکار بهشتی
تتق غیب : پرده غیب
منزوی : گوشه گیر ، پنهان
سپهر : آسمان
