غزل شماره 388
بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن
رسید باد صبا غنچه در هواداری
ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن
طریق صدق بیاموز از آب صافی دل
به راستی طلب آزادگی ز سرو چمن
ز دستبرد صبا گرد گل کلاله نگر
شکنج گیسوی سنبل ببین به روی سمن
عروس غنچه رسید از حرم به طالع سعد
بعینه دل و دین می‌برد به وجه حسن
صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار
برای وصل گل آمد برون ز بیت حزن
حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو
به قول حافظ و فتوی پیر صاحب فن
معنی فال
فصل، فصل شادی است، پس باید غم گذشته را فراموش کنی و به شادی و نشاط روی آوری. پس می باید از پدیده های اطرافت پند بگیری. صافی را از زلال آب، راستی را از قامت راست سرو و از خود بیرون آمدن را از بلبل بیاموزی.برای رسیدن به آرزویت از راهنماییها و سخنان پیران آگاه استفاده کن .
معنی کلمات
باد صبا و غنچه و پیراهن دریدن : با وزیدن نسیم ، غنچه ها شکفته می شوند.
کلاله : موی پیچیده
طالع سعد : بخت خوش ، نیکبخت
صفیر و نفیر : آواز،خروش
هزار: بلبل
حزن: اندوه
