غزل شماره 396
صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن
خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد
گر برگ عیش می‌طلبی ترک خواب کن
روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن
ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جام باده صافی خطاب کن
کار صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کار صواب کن
معنی فال
هر آرزو، هدف و نیتی که داری باید زودتر آن را به انجام برسانی، زیرا که روزگار هیچ وقت از گردش نمی ایستد و همواره در حال گردش است و تا دنیا فانی نشده ، کارت را عملی ساز. زمانی که در آن زندگی می کنی، ارزش آن را بدان ، به خودت برس . قبل از اینکه با افسوس از دنیا بروی سعی کن به آرزویت برسی و به دیدار معشوق ابدی نایل شوی.
معنی کلمات
ساغر : جام شراب
طامات : خودنمایی کردن در کرامات و مکاشفه
عزم جزم : اراده محکم
صواب : درست
