غزل شماره 411
تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو
دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو
خرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همند
این همه نقش می‌زنم از جهت رضای تو
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو
شاه‌نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو
خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ خوش کلام شد مرغ سخنسرای تو
معنی فال
پیچش مو و خنده لب تو گل بنفشه را به حرکت در می آورد و حجاب غنچه را می درد. نباید به کسی که برای تو زحمت کشیده است ناسپاسی کنی. به عهدت وفا کن چون شخص صوفی و مهربانی هستی . به همین علت لطف خدا شامل حالت خواهد شد .
معنی کلمات
طره مشک سا : موی معطر
عارض خوش چمن : چهره زیبا و پر نقش و نگار، مجموعه اجزای صورتت که مثل یک باغی دارای گلهای رنگارنگ است .
