غزل شماره 463
سلام الله ما کر اللیالی
و جاوبت المثانی و المثالی
علی وادی الاراک و من علیها
و دار باللوی فوق الرمال
دعاگوی غریبان جهانم
و ادعو بالتواتر و التوالی
به هر منزل که رو آرد خدا را
نگه دارش به لطف لایزالی
منال ای دل که در زنجیر زلفش
همه جمعیت است آشفته حالی
ز خطت صد جمال دیگر افزود
که عمرت باد صد سال جلالی
تو می‌باید که باشی ور نه سهل است
زیان مایه جاهی و مالی
بر آن نقاش قدرت آفرین باد
که گرد مه کشد خط هلالی
فحبک راحتی فی کل حین
و ذکرک مونسی فی کل حال
سویدای دل من تا قیامت
مباد از شوق و سودای تو خالی
کجا یابم وصال چون تو شاهی
من بدنام رند لاابالی
خدا داند که حافظ را غرض چیست
و علم الله حسبی من سؤالی
معنی فال
شبها به نوبت از پس هم می آیند و سیمهای دوم و سوم سازها با هم هماهنگ می گردند تا نتیجه ای به دست آید و آدم به اهدافش برسد. خداوند هم این عوامل را بر بندگان و مخلوقاتش عطا کرد تا زندگی ما مرتب شود و مخلوقات به مقصودشان برسند. این همه برکاتی که خداوند برما ارزانی داشت،پس تو می باید او را شکرگزار باشی و نسبت به مردم مهربان باشی و حتی بدخواهان خود را دعاکنی تا به راه راست هدایت شوند. زندگی را برخودت راحت گیر و خلق بد را کنار بگذار تا با اعصاب راحت زندگی را ادامه دهی و آن را لذت بخش سازی.
معنی کلمات
لایزال : جاوید، بدون زوال،مراد،خداوند است.لطف لایزال یعنی مهربانی جاودانی
خطت : خط چهره تو
سویدا : مصغر سودا،به معنی مرکز دل
