غزل شماره 486
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی
می‌خواند دوش درس مقامات معنوی
یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت نکته توحید بشنوی
مرغان باغ قافیه سنجند و بذله گوی
تا خواجه می خورد به غزل‌های پهلوی
جمشید جز حکایت جام از جهان نبرد
زنهار دل مبند بر اسباب دنیوی
این قصه عجب شنو از بخت واژگون
ما را بکشت یار به انفاس عیسوی
خوش وقت بوریا و گدایی و خواب امن
کاین عیش نیست درخور اورنگ خسروی
چشمت به غمزه خانه مردم خراب کرد
مخموریت مباد که خوش مست می‌روی
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من به جز از کشته ندروی
ساقی مگر وظیفه حافظ زیاده داد
کاشفته گشت طره دستار مولوی
معنی فال
انسان نباید همیشه به فکر مال اندوزی باشد، جمشید با آن همه قدرت و ثروتش،سرانجام جز نام جم چیزی نبرده است. زمان رسیدن به معشوق اندک است ، پس باید به فکر وصال او باشی تا خوشبختی را در آغوش گیری. بجاست که به دنبال معنویت بروی و خداجویی را پیشه کنی تا از لذات دنیا بهتر استفاده ببری . خود را محک بزن که چه قدر برای مردم مفید بودی .
معنی کلمات
گلبانگ پهلوی: آهنگ و آواز پهلوی(دوره اشکانی و ساسانی)
آتش موسی : نور وحی طور سینا
نکته توحید : سخن خداوند،لطیفه یکتایی خداوند
بوریا : حصیر
اورنگ خسروی : تخت پادشاهی
