سندروم همیشگی ایران در نبردهای بزرگ ؛ آیا ایران باز هم با اُفت کیفی روبرو می‌شود؟!
در حساس‌ترین بازی جام ملت‌های آسیا عصر دوشنبه از ساعت 17:30 به مصاف ژاپن می‌رود. با بازی‌هایی که ایران از خود نشان داده است خیلی‌های ایران را برندۀ این بازی می‌دانند. تیم کی‌روش در جام ملت‌های آسیا نشان داده سبک بازی که انجام می‌دهد هیچ شباهتی به دوران جام جهانی ندارد و در فاز هجومی خود تغییرات زیادی ایجاد کرده است.
ایران تا به اینجای کار در 5 دیدار گذشتۀ خود، به جز بازی با عراق، هم در کسب نتیجه هم در آمار تیم برتر زمین بوده است. نکته‌ای که باید نگران آن بود تفاوت سطح کیفی بازی تیم ملی در برابر تیم های بزرگ است، در همین جام ملت‌ها و در نبرد برابر عراق، یوزها برخلاف بازی‌های دیگر، با کاهش شدید مالکیت توپ و کاهش شدید آمار در تعداد پاس و درصد پاس صحیح روبرو شدند، که این مسئله به نظر نگران کننده می‌آید.
اما وقتی به سبک بازی ایران در جام جهانی و همچنین بازی با عراق در این جام نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که نمایش‌های ایران در بازی‌های مهم و حساس خیلی در فاز هجومی چنگی به دل نمی‌زند؛ در جام جهانی 2014 و در سه بازی مرحلۀ گروهی، ایران آمار فاجعه‌وار 950 پاس را از خود برجای گذاشت تا در ادامه و در جام جهانی 2018 این آمار با کاهش آماری بیشتر روبرو شود، چرا که در سه بازی مرحلۀ گروهی جام بیست و یکم، تیم ملی 643 پاس را در کارنامۀ خود به ثبت رساند. تیم ملی که در دو بازی ابتدایی جام ملت‌های آسیا به ترتیب 607 و 680 پاس داده بود باز هم با همان مشکل عجیب در نبردهای بزرگ روبرو شد تا در بازی در برابر عراق این آمار به 269 برسد و درصد پاس‌های صحیح هم نسبت به دو بازی اول کاهش 20 درصدی روبرو شود .
یوزها در مرحلۀ 1/4 نهایی با یک بازی فوق العاده جذاب توانستند چین را شکست دهند، اکنون همگان انتظار دارند این بازی خوب و دلنشین را در برابر ژاپن هم تماشا کنند، اما با توجه به این نکته که آمار خوب و سطح کیفی ایران در برابر تیم‌های بزرگ همیشه دچار اُفت محسوس شده است باید نگران این مسئله بود که آیا سندروم تنزل سطح کیفی در بازی‌های بزرگ، باز هم گریبان گیر تیم کی‌روش می‌شود یا خیر؟!
