انار یكی از میوه هایی است كه از قدیم وجود داشته است حتی در كتب مقدس چندین بار نام آن ذكر شده است . هومر شاعر معروف یونان در كتاب خود ( اودیسه ) از آن نام برده است . معروف است كه حضرت سلیمان باغ بزرگی پر از درخت های انار داشته كه به آن عشق می ورزیده است .
درخت انار بومی ایران و مناطق مجاور آن است . كلمه انگلیسی Pomegranate از زبان یونانی مشتق شده كه به معنی ( سیب با هسته های زیاد ) می باشد .
انار درخت كوچكی است كه ارتفاع آن تا 6 متر می رسد و در مناطق نیمه گرمسیری می روید . شاخه های آن كمی تیغدار و برگهای آن متقابل ، شفاف و ساده است .
گلهای انار درشت برنگ قرمز اناری ولی بی بو می باشد . میوه آن كروی با اندازه های مختلف دارای پوستی قرمز رنگ و یا زرد رنگ است.
رویهم رفته در حدود بیست نوع مختلف انار در دنیا موجود است .
قسمت های مختلف درخت انار مخصوصا پوست ریشه و ساقه انار دارای در حدود 20 درصد تانن و اسید پونی كوتانیك Punicotaniv acid می باشد . پوست درخت انار دارای الكالوئیدی بنام پله تیه رتین Pelletierin است .
در100گرم دانه انار مواد زیر موجود است :
از نظر طب قدیم ایران ، انار سرد و قابض است . آب انار سرد و پوست آن سرد و خشك و بسیار قابض می باشد . پوست ریشه درخت انار از بقیه قسمت های این درخت قابض تر است .
برای مصارف دارویی از گل ، برگ ، پوست درخت ، پوست ریشه و دانه انار استفاده می شود .
جوشانده پوست ریشه درخت انار كرم معده و روده را از بین می برد .
كسانیكه سرد مزاج هستند نباید در خوردن انار افراط كنند . زیرا معده را سست كرده و ایجاد نفخ می كند . اینگونه افراد باید انار را با زنجبیل بخورند . جوشانده پوست درخت و پوست ریشه آن كه برای رفع كرم بكار می رود ممكن است ایجاد سرگیجه و استفراغ كند . بهر حال در خوردن جوشانده آن باید احتیاط كرد و این كار باید تحت نظر متخصص انجام گیرد .