اگر از هر متخصصی بپرسید که گام بزرگ بعدی در زمینهی عکاسی چه خواهد بود، قطعا پاسخ آنها «حسگرهای خمیده» است. سونی اولین پتنت برای حسگر خمیدهی متوسط را در سال ۲۰۱۷ به ثبت رساند. پس از آن، نیکون هم پتنتی را برای حسگر خمیدهی فولفریم ثبت کرد. کانن و مایکروسافت نیز در حال کار روی حسگرهای خمیدهی خود هستند؛ بااینحال، هنوز نمیتوانیم منتظر ورود دوربینهایی با حسگر خمیده به بازار باشیم.
پس چرا بحث استفاده از حسگرهای خمیده بهجای نمونههای مسطح تا این حد داغ است؟ باید بهخاطر داشته باشیم که لنز دوربینها به شکل دایره است؛ پس وقتی نور با حالت دایره شکل از لنز به حسگر دوربین میرسد، بهطور یکنواخت روی سنسورهای مستطیل شکل پخش نمیشود. این مشکل باعث میشود تا وضوح تصاویر کمتر از حد مطلوب باشد.
پیشرفتهای حاصلشده در زمینهی طراحی و تولید لنز به تولیدکنندگان اجازه داده است تا بسیاری از مشکلاتِ حاصل از ترکیب لنزهای دایره شکل و حسگرهای مستطیل شکل را برطرف کنند. برای مثال، میتوان به استفاده از شیشهی اضافه جهت اصلاح مسیر نور اشاره کرد. اما همانطور که اندی هثر از وبسایت DigitalRev معتقد است، این اجزاء اضافه باعث طولانیتر شدن مسیر نور میشوند؛ در نتیجه مقدار بیشتری از نور در این مسیر طولانیتر از دست میرود. چنین چیزی قطعا پدیدهی خوشایندی نیست.
حسگرهای خمیده تمام مشکلات فوق را بهصورت یکجا حل میکنند. اول از همه، نوری که از لنز عبور میکند بهصورت خمیده به حسگر میرسد و تمام سطح حسگر را بهصورت همزمان پوشش میدهد. در نتیجه، تصاویر ثبتشده واضحتر و یکدستتر خواهند بود. علاوهبر این، حسگرهای خمیده نیاز به قطعات اصلاحی در لنز را هم برطرف میکنند. این مسئله باعث کوتاهتر شدن مسیر طی شده توسط لنز میشود؛ در نتیجه تصاویر در شرایط نور کم نیز با کیفیت بهتری به ثبت میرسند.
اما مانند هر فناوری جدیدی، احتمالا برای اولین نمونههای دوربینهای مجهز به حسگر خمیده، که توسط شرکتهایی همچون سونی و نیکون عرضه خواهند شد، باید مبلغ زیادی بپردازیم. در مجموع، حسگرهای خمیده پیشرفت جذابی هستند. بهلطف این حسگرها، تولیدکنندگان میتوانند دوربینهای سبکتری را به تولید برسانند که تصاویری همچون دوربینهای حرفهای ثبت میکنند.