گوشی‌های گیمینگ به‌مرور به بازارهای دنیای فناوری راه پیدا می‌کنند و علاقه‌مندان زیادی هم دارند. بررسی مزایا و معایب خرید چنین محصولاتی، خالی از لطف نیست.
گیمرها همیشه به روزآمدترین فناوری‌ها علاقه‌مند بوده‌اند که موجب برتری آن‌ها در میان دیگر کاربران دنیای فناوری شود. آن‌ها بهترین خصوصیات سخت‌افزاری، لوازم جانبی عالی و حداقل حواس‌پرتی‌ها را در کاربری محصولات طلب می‌کنند تا همیشه اولین باشند. بازار گوشی‌های هوشمند به تقاضای چنین کاربران حرفه‌ای پاسخ داد و امروز شاهد گوشی‌هایی با تمرکز روی کاربری بازی هستیم که بخش مهمی از اخبار بازار را به خود اختصاص می‌دهند.
ردمجیک 7 در کنار اسنپدراگون 8 نسل یک از تراشه‌ی مستقل گیمینگ نیز بهره خواهد برد
ایسوس در هفته‌ی گذشته گوشی هوشمند ROG Phone 2 را معرفی کرد که به‌عنوان قدرتمندترین گوشی هوشمند گیمینگ بازار شناخته می‌شود. ایسوس در محصول جدید خود از پردازنده‌ی حرفه‌ای +Snapdragon 855 استفاده می‌کند که رویکردی کاملا تهاجمی برای تصاحب سهم بازار محسوب می‌شود. به‌علاوه حافظه‌ی رم ۱۲ گیگابایتی و صفحه‌نمایشی با نرخ بازسازی ۱۲۰ هرتز هم گوشی ایسوس را به غولی بدون رقیب تبدیل می‌کنند. باتری استفاده شده در ROG Phone 2 هم در دسته‌بندی فوق حرفه‌ای و قدرتمند قرار می‌گیرد که نشان از تلاش جدی ایسوس برای اولین بودن در بازار گیمینگ است.
همه‌ی مشخصات بالا باعث شدند که تنها چند روز پس از معرفی گوشی گیمینگ ایسوی، ۱/۶ میلیون نفر برای خرید اولیه‌ی آن ثبت‌نام کنند. البته قیمت ۹۰۰ دلاری برای گوشی گیمینگ، از هر جهت بالا محسوب می‌شود و هنوز هم این سؤال وجود دارد که آیا گوشی‌های گیمینگ ارزش هزینه‌ی بیشتر و به‌روزرسانی را دارند؟ آیا واقع استفاده از گوشی‌های گیمینگ، کاربری حرفه‌ای‌تری را به مشتری می‌دهد؟
برترین کارایی
نقطه‌ی مزیت اول گوشی‌های گیمینگ در خصوصیات سخت‌افزاری آن‌ها دیده می‌شود. با خرید چنین محصولی قطعا اطمینان دارید که بهترین مشخصات سخت‌افزاری بازار را در دست دارید. بازی‌های ویدئویی در کنار فعالیت‌های تولید محتوا بیشترین فشار را روی پردازنده وارد می‌کنند. درنتیجه مجهز بودن به بالاترین مشخصات سخت‌افزاری مزیت خوبی برای کاربر خواهد بود.
از میان محصولاتی که در حال حاضر با تمرکز روی بازی به بازار گوشی‌های هوشمند عرضه می‌شوند می‌توان به Asus ROG Phone II و Razer Phone 2 یا Xiaomi Black Shark 2 اشاره کرد. همه‌ی گزینه‌های مذکور قابلیت‌های بسیار حرفه‌ای دارند که با بهترین پرچمدارهای بازار همچون وان پلاس ۷ پرو یا آیفون XS برابری می‌کند. به‌هرحال قابلیت‌های آن‌ها علاوه بر بازی، برای کاربردهایی همچون چندوظیفگی و حتی تولید محتوا (خصوصا محتوای ویدئویی یا سه‌بعدی) هم مناسب هستند.
کاربری عالی در سرگرمی
یکی از جذابیت‌های اصلی در استفاده از یک گوشی گیمینگ در صفحه‌نمایش ۱۲۰ هرتزی آن دیده می‌شود. چنین مشخصاتی در جدیدترین محصولات این حوزه همچون ROG Phone و Razer Phone دیده می‌شود. با استفاده از یکی از محصولات مذکور، متوجه تفاوت واقعی تجربه‌ی کاربری می‌شوید.
شاید بزرگ‌ترین مزیت گوشی‌های گیمینگ، نمایشگر ۱۲۰ هرتزی آن‌ها باشد
گوشی‌های گیمینگ با قابلیت نمایشگر ۱۲۰ هرتزی، یک سر و گردن بالاتر از همه‌ی بازیگران دیگر بازار عمل می‌کنند. اکثر محصولات امروزی همچون انواع آیفون و سری گلکسی سامسونگ، نرخ بازسازی تا ۶۰ هرتز را به کاربر ارائه می‌کنند. وان پلاس ۷ این عدد را به ۹۰ هرتز رساند، اما هنوز فاصله‌ی معنی‌داری تا ۱۲۰ هرتز گوشی‌های گیمینگ دیده می‌شود.
پشتیبانی از لوازم جانبی
بازی کردن در حالتی که انگشتان کاربر در گوشه‌ی صفحه‌نمایش باشد، هیچ‌گاه تجربه‌ی خوشایندی را ایجاد نمی‌کند. به‌هرحال چنین تجربه‌‌ای وجود داشت و خود توسعه‌دهنده‌های بازی باید راهی برای آن پیدا می‌کردند. دراین‌میان با وجود طراحی‌های بهینه برای بازی با موبایل، گیمرهای حرفه‌ای استفاده از کنترلرهای ماژولار و اتصال مجزای آن‌ها به گوشی را ترجیح می‌دهند. با چنین رویکردی آن‌ها کنترل بیشتری روی بازی خواهند داشت و فرایندها هم دقیق‌تر انجام می‌گیرد.
اگر تاکنون بازی‌های ویدئویی با گوشی هوشمند انجام داده باشید، قطعا متوجه مشکلات در کارهایی همچون تغییر زاویه‌ی دوربین شده‌اید. به‌علاوه کنترلرهای لمسی برای افراد با ابعاد گوناگون انگشت، تجربه‌ی متفاوت و بعضا ناخوشایندی دارند. در چنین مواردی پشتیبانی گوشی‌های هوشمند گیمینگ از لوازم جانبی مزیت قابل‌توجهی محسوب می‌شود. البته قابلیت مذکور نقاط ضعفی هم برای کاربر دارد که از میان آن‌ها می‌توان به اجبار خرید لوازم جانبی اشاره کرد. مثلا در جعبه‌های برخی گوشی‌های گیمینگ فن اضافه وجود دارد که کاربر هزینه‌ی آن را پرداخت می‌کند. شرکت سازنده ادعا دارد که فن برای بازی به مدت طولانی کاربردی خواهد بود، اما نتایج بنچمارک‌ها چنین ادعایی را تأیید نمی‌کنند.
هزینه‌ی غیر مفید
اگر آیفون را بتوان محصولی مبتنی بر طراحی و کاربرد مینیمال نامید، گوشی‌های گیمینگ کاملا در طرف مقابل قرار می‌گیرند. دراین‌میان بخش زیادی از هزینه‌ی پرداختی کاربر، به‌خاطر زیبایی‌شناسی یا همان تجهیزات جانبی پرداخت می‌شود. هزینه‌هایی که عموما الزامی هم نیستند. به‌عنوان نمونه به ظاهر Asus ROG Phone II دقت کنید. پنل‌های مسی آن به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که شبیه به سیستم خنک‌کننده‌ی یک ماشین قدرتمند به نظر می‌رسند. البته پنل‌ها تنها برای زیبایی ظاهری تعبیه شده‌اند و حتی استفاده از یک پوشش ساده در اطراف گوشی را دشوار می‌کنند.
بخشی از هزینه‌ی گوشی‌های گیمینگ هیچ استفاده‌ای برای کاربر ندارد
گوشی‌های گیمینگ عموما با قابلیتی به‌نام نورپردازی RGB هم عرضه می‌شوند که قابلیت تنظیم با استفاده از اپلیکیشن دارند. چنین قابلیتی عموما برای تغییر رنگ لوگوی شرکت سازنده یا موارد مشابه عرضه می‌شود. قابلیتی که با وجود زیبا و جذاب بودن، قطعا کاربردی نیست. کاربران حرفه‌ای قطعا ترجیح می‌دهند که این هزینه در بخش‌های دیگر گوشی مصرف شود که در ادامه‌ی مطلب به آن‌ها می‌پردازیم.
نرم‌افزار و رابط کاربری گوشی‌های گیمینگ عموما تحت تأثیر تغییرات گسترده قرار می‌گیرد. البته برخی از گوشی‌ها همچون ROG Phone II سیستم‌عاملی تقریبا شبیه به اندروید خالص عرضه می‌کنند تا تجربه‌ی کاربری با کمترین موارد اضافه را به مصرف‌کننده ارائه کنند. نمونه‌های دیگر مانند نسل گذشته‌ی گوشی ROG یا محصولات شیائومی، رابط کاربری مبتنی بر رنگ‌آمیزی نئون ارائه می‌کنند. چنین طراحی را می‌توان متعلق به شرکت ریزر دانست.
کاربرانی که علاقه‌مند به طراحی‌های مینیمال اپل یا گوشی‌هایی همچون پیکسل باشند، قطعا طراحی رابط کاربری گوشی‌های گیمینگ را نمی‌پسندند. آن‌ها در صورت خرید گوشی‌های گیمینگ هم با ابزارهای متنوع همچون والپیپر یا لانچرهای دیگر، رابط کاربری را شخصی‌سازی می‌کنند.
گوشی‌های گیمینگ در کنار قابلیت‌هایی که به کاربر می‌دهند، ویژگی‌هایی در بخش‌های دیگر دارند که شاید هر مصرف‌کننده‌ای آن‌ها را دوست نداشته باشد. به‌عنوان مثال شاید همه‌ی کاربران تمایل نداشته باشند که ظاهر گوشی هوشمندشان، فریاد گیمر بودن سر بدهد. علاوه بر ظاهر، بخش دوربین چنین گوشی‌هایی نیز از دیرباز با چالش روبه‌رو بوده است. عملکرد آن‌ها بسیار با گوشی‌های قابل قبولی همچون سامسونگ یا وان پلاس فاصله دارد. برخی از پرچمداران شرکت‌های مذکور قابلیت‌هایی مشابه را با دوربینی بسیار بهتر به کاربر می‌دهند که انتخاب آن‌ها را معقول‌تر می‌کند.
واقعیت تلخ
انتخاب گوشی گیمینگ به کاربرد، بررسی و مقایسه‌ی شخصی کاربر بستگی دارد. درواقع خریدار بسته به اولویتی که به تجربه‌ی بازی یا کاربری معمول گوشی می‌دهد، محصول را انتخاب می‌کند. به‌عنوان مثال اگر نکاتی همچون دوربین، طراحی ساده و زیبایی را در نظر داشته باشید، شاید انتخاب گوشی گیمینگ معقول نباشد. همان‌طور که می‌دانیم بسیاری از مشخصات عالی سخت‌افزاری گوشی‌های گیمینگ با پرچمدارهای دیگر برابری می‌کند و انتخاب آن‌ها شاید تنها به‌خاطر تمایل کاربر به ظاهر گیمینگ و نام آن باشد.
نوع طراحی و توسعه‌ی بازی‌های موبایلی، سؤال دیگری را در برابر کاربران گوشی گیمینگ ایجاد می‌کند. امروزه اکثر بازی‌های موبایل به‌صورتی طراحی می‌شوند که با پرداخت هزینه‌ی بیشتر برای آیتم‌های درون بازی، می‌توان برد را تضمین کرد. خریدهایی همچون مهارت‌ها و سلاح‌های بیشتر که به‌نوعی رقابت را هم ناعادلانه کرده‌اند. آیا پرداخت هزینه‌ی بیشتر برای گوشی گیمینگ و با هدف پیروزی در چنین مسابقاتی، معقول به نظر می‌رسد؟
بازی‌های موبایلی با سرعت بالایی تغییر می‌کنند و شهرت و اعتبار آن‌ها نیز پایدار نیست. نمونه‌های بسیار محدودی همچون DOTA یا Fortnite هستند که برای مدت طولانی اعتبار و جذابیت خود را حفظ کرده‌اند. در چنین فضایی شاید حرفه‌ای و برتر ماندن در یک بازی موبایلی عمر چندانی نداشته و درنتیجه هزینه‌ی اضافه برای خریدن یک گوشی مخصوص گیمینگ، معقول نباشد. درنهایت شاید حفظ هزینه‌ی اضافه و خرید کنسول همراه جدیدی همچون نینتندو سوئیچ لایت انتخاب بهتری به نظر برسد.
