کریستیانو رونالدو یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال است و پنج بار هم توپ طلا را فتح کرده است. اما هوگو آویرو، برادر کریس، زندگی سخت‌تری داشته است .
هوگو که 10 سال بزرگ‌تر از کریستیانو است، زمانی خودش هم فوتبال بازی می‌کرد، اما در اواخر دهه 1990 بود که درگیر الکل و مواد مخدر شد.
البته خانواده آنها ژن اعتیاد را داشت و ژوزه دینیس آویرو، پدرشان هم الکلی بود . اما با حمایت کریستیانو بود که هوگو 46ساله، از اعتیاد به الکل و مواد مخدر پاک شد و حالا مدیر موزه CR7 در مادیرا در پرتغال است.
این دو نفر حالا با هم صمیمی هستند و رونالدو پدرخوانده پسر هوگو نیز هست. آنها زیاد با هم به سفر می‌روند. در مراسم توپ طلای سال 2017 هم هوگو حاضر بود. او سوار بر هواپیمای شخصی کریستیانو آمده بود.
رابطه صمیمی این دو در فینال لیگ قهرمانان در سال 2014 به نمایش درآمد، زمانی که رئال مادرید با درخشش کریستیانو رونالدو، توانست اتلتیکو مادرید را در ورزشگاه استادیو دا لوز با نتیجه چهار بر یک شکست دهد. او پس از قهرمانی برادرش را مقابل دوربین‌ها در آغوش گرفت.
کریستیانو در آن هنگام به برادرش گفت که به قولش عمل کرده و با رئال مادرید فاتح لیگ قهرمانان شده است و حالا زمان آن رسیده که هوگو هم به وعده‌اش عمل کند و الکل و مواد مخدر را کنار بگذارد. این درخواست سختی از هوگو بود؛ او سال‌های زیادی را با اعتیاد گذرانده بود. اما هوگو به این قولش وفادار ماند و از آن هنگام، با حمایت کریستیانو، مواد مخدر را کنار گذاشته است. البته همه معتادان می‌دانند که ترک کردن کار آسانی نیست و این کار کریستیانو را پررنگ می‌سازد.
هوگو در همان سالی به دنیا آمد که ژوزه دینیس، پدرشان، به همراه ارتش پرتغال به آنگولا رفت. او پیش از 17سالگی مدرسه را ترک کرد و در یک کارخانه تولید آلومینیوم مشغول به کار شد و بعدتر مسئولیت یک تیم نقاشی ساختمان را به عهده گرفت.
اما مشکلات برای هوگو از راه رسیدند. او ابتدا به سراغ مواد مخدر رفت. هوگو در آن هنگام فوتبال خیابانی بازی می‌کرد و می‌گویند که بازیکن خوبی هم بود. او یک مهاجم چپ‌پا بود و در لیگ‌های غیررسمی سانتو آنتونیو به میدان می‌رفت. ژوئل سانتوس، دوست قدیمی او می‌گوید که هوگو مقابل بازیکنانی که از او بزرگ‌تر بودند، عالی کار می‌کرد: «با هوگو در آن هنگام هنوز دوست نشده بودم. اما همه آنهایی که او را می‌شناختند می‌گویند که او فوتبالیستی بهتر از رونالدو بوده است.»
اما کارلوس پریرا، رئیس باشگاه ماریتیمو که رونالدو را به‌خوبی می‌شناسد، می‌گوید: «این روزها، مردم می‌گویند که هوگو بازیکن خوبی بود، اما این ربطی به فوتبال رونالدو ندارد. هوگو یک بازیکن خیابانی بود. او بازی می‌کرد، ولی اعتیاد به الکل هم داشت. وقتی رونالدو بازی می‌کرد، در یک باشگاه ساختاریافته با مربی و مدیر حضور داشت. این سبک متفاوتی از فوتبال است. هوگو شاید تکنیک خوبی داشت، اما او فوتبالیست خیابانی بود و به شکل آماتور مقابل دوستانش بازی می‌کرد. او اصلاً شبیه رونالدو نبود.»
دینیس، پدر این دو نفر، تأثیر بسیاری روی آنها داشت. وقتی کریستیانو داشت فوتبالیست حرفه‌ای می‌شد، با خود عهد کرد که هرگز الکل ننوشد، چرا که دیده بود اعتیاد به الکل چگونه خانواده‌اش را تا مرز نابودی پیش برد. اما هوگو مانند پدرش، الکلی شد.
وقتی رونالدو 20 سالش بود، دینیس به دلیل نارسایی کبد در اثر مصرف الکل درگذشت و نتوانست پیشرفت خارق‌العاده پسرش را ببیند. این روی رونالدو تأثیر بسیاری داشت. دولورس، مادر رونالدو می‌گوید:
«کریستیانو دید که الکل و مواد مخدر روی نزدیکانش چه اثر بدی می‌گذارد. این یکی از دلایلی است که باعث شده او امروز اینجا باشد. دینیس آنقدر الکل نوشید که زودهنگام از دنیا رفت و همین باعث شد کریستیانو بسیار اندوهگین شود. کریستیانو بارها و بارها به پدرش گفته بود حاضر است خرج درمانش را بدهد، اما دینیس به نوشیدن ادامه می‌داد. او تازه 52 سال داشت که درگذشت. کریستیانو رابطه‌ای بسیار صمیمی با پدرش داشت. او دوست داشت پدرش زنده بماند و ببیند که امروز به چه جایگاهی رسیده است. این خیلی تأسف‌بار است.»
کریستیانو و پدرش در جوانی همیشه پیش هم بودند. در شش تا نه‌سالگی کریستیانو بود که دینیس مسئول تدارکات تیم آندورینیا در فونچال بود. با وجود مرگ او در سال 2005، رونالدو گفته است: «البته که مرگ پدرم روی همه چیز تأثیر گذاشت. اما من می‌دانستم که این غم تمام می‌شود و مهم‌ترین چیز این است که به کارم ادامه دهم.»
