غزل شماره 197
شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند
هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد
گلرخانش دیده نرگسدان کنند
ای جوان سروقد گویی ببر
پیش از آن کز قامتت چوگان کنند
عاشقان را بر سر خود حکم نیست
هر چه فرمان تو باشد آن کنند
پیش چشمم کمتر است از قطره‌ای
این حکایت‌ها که از طوفان کنند
یار ما چون گیرد آغاز سماع
قدسیان بر عرش دست افشان کنند
مردم چشمم به خون آغشته شد
در کجا این ظلم بر انسان کنند
خوش برآ با غصه ای دل کاهل راز
عیش خوش در بوته هجران کنند
سر مکش حافظ ز آه نیم شب
تا چو صبحت آینه رخشان کنند
معنی فال
معشوقت در تو نفوذ کرده است و مجذوب او شده ای ، اما ایمان و همت خود را از دست مده که حیران می مانی . همان جذبه و رفتارت را ادامه بده که در نهایت رستگار خواهی شد . هر کسی به جای استراحت زحمت بکشد ، خداوند اجرش را خواهد داد.
معنی کلمات
شاهد ، دلبر ، رخنه و ایمان : زیبا رویانی موجب از دست دادن مومنان می شوند . جوان ، گوی و چوگان : تا قبل از آنکه پیر و مثل چوگات خمیده شوی ، از جوانی خود بهره ببر
عرش : آسمان
سماع : رقص صوفیان را گویند .
