غزل شماره 342
حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم
خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم
دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم
چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس
که در سراچه ترکیب تخته بند تنم
اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید
عجب مدار که همدرد نافه ختنم
طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع
که سوزهاست نهانی درون پیرهنم
بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار
که با وجود تو کس نشنود ز من که منم
معنی فال
روحیه عرفانی داری و انسانی با معنویت هستی و عمق وجودت لبریز از معنویت و محبت است . اما تعلقات دنیوی گاهی مانع رسیدن تو به معنویت می گردد . مرغ روحت به سمت الهی و آسمان در پرواز است . برای رسیدن به خوشبختی و آرزو بایستی قدری سختیها را تحمل کنی و با توکل به خدا و مشاور خوب موفق خواهی شد .
معنی کلمات
چهره جان : چهره شاهد جان
غبار تن : پرده جسم
طوف : طواف کردن ، گشتن دور حرم
نافه ختن : عطر سرزمین ختن
