غزل شماره 228
گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود
پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود
یا رب اندر کنف سایه آن سرو بلند
گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود
آخر ای خاتم جمشید همایون آثار
گر فتد عکس تو بر نقش نگینم چه شود
واعظ شهر چو مهر ملک و شحنه گزید
من اگر مهر نگاری بگزینم چه شود
عقلم از خانه به در رفت و گر می این است
دیدم از پیش که در خانه دینم چه شود
صرف شد عمر گران مایه به معشوقه و می
تا از آنم چه به پیش آید از اینم چه شود
خواجه دانست که من عاشقم و هیچ نگفت
حافظ ار نیز بداند که چنینم چه شود
معنی فال
وقتی که به دیگران مدد می رسانی و مشکل آنان را حل می کنی ، این عمل موجب نشاط تو می شود. یاری داری که بسیار دلبسته او شدی و درصدد هستی تا بوسه ای از گل باغش بچینی و با نور جمالش هدایت شوی . آرامش خود را حفظ کن و با راهنمایی عقل خود گام بردار تا به مقصود برسی.
معنی کلمات
باغ و میوه: بوستان و وصال و بوسه
کنف سایه: پناه سایه معشوق
شحنه: حاکم، گزمه
