غزل شماره 252
گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر
بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر
خرم آن روز که با دیده گریان بروم
تا زنم آب در میکده یک بار دگر
معرفت نیست در این قوم خدا را سببی
تا برم گوهر خود را به خریدار دگر
یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت
حاش لله که روم من ز پی یار دگر
گر مساعد شودم دایره چرخ کبود
هم به دست آورمش باز به پرگار دگر
عافیت می‌طلبد خاطرم ار بگذارند
غمزه شوخش و آن طرهٔ طرار دگر
راز سربسته ما بین که به دستان گفتند
هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر
هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت
کندم قصد دل ریش به آزار دگر
بازگویم نه در این واقعه حافظ تنهاست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر
معنی فال
با کسی دوست باش که معرفت داشته باشد و قدر و منزلت تو را دریابد . اگر او آدم با بصیرتی نیست ، خودت را ناراحت مکن ، زیرا راههای دیگری برای معامله و زندگی وجود دارد. اگر دری بسته شد ، خدا در دیگری را به روی تو باز می کند .
معنی کلمات
حاش لله : پاکی است مر خدای را با پناه بر خدا ! دایره چرخ کبود : کنایه از آسمان و جهان است
طره طرار : آن گیسوی رهزن دل
دل ریش : خاطر مجروح
