غزل شماره 441
چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی
که حال ما نه چنین بودی ار چنان بودی
بگفتمی که چه ارزد نسیم طره دوست
گرم به هر سر مویی هزار جان بودی
برات خوشدلی ما چه کم شدی یا رب
گرش نشان امان از بد زمان بودی
گرم زمانه سرافراز داشتی و عزیز
سریر عزتم آن خاک آستان بودی
ز پرده کاش برون آمدی چو قطره اشک
که بر دو دیده ما حکم او روان بودی
اگر نه دایره عشق راه بربستی
چو نقطه حافظ سرگشته در میان بودی
معنی فال
دل در گروی آن یار داری و دوست داشتن تو نسبت به او از شمارش بیرون است . اما او هیچ تمایلی به تو ندارد . تو خود را به موضوعات و مسائل کوچک مشغول نکن که باعث اتلاف وقت می شود و افسوس می خوری که کاش دوست مثل اشکی که از نهان بیرون می آید و روان می شود ، از پرده بیرون می آمد و خودش را نشان می داد . هر گاه بسیار ناراحت شدی خود را به معنویت و خدا نزدیک کن و آیاتی از کلام الله را تلاوت.
معنی کلمات
طره : موی ریخته روی پیشانی یا صورت
سریر : تخت
