غزل شماره 473
وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی
کام بخشی گردون عمر در عوض دارد
جهد کن که از دولت داد عیش بستانی
باغبان چو من زین جا بگذرم حرامت باد
گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی
زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت
عاقلا مکن کاری کآورد پشیمانی
محتسب نمی‌داند این قدر که صوفی را
جنس خانگی باشد همچو لعل رمانی
با دعای شبخیزان ای شکردهان مستیز
در پناه یک اسم است خاتم سلیمانی
پند عاشقان بشنو و از در طرب بازآ
کاین همه نمی‌ارزد شغل عالم فانی
یوسف عزیزم رفت ای برادران رحمی
کز غمش عجب بینم حال پیر کنعانی
پیش زاهد از رندی دم مزن که نتوان گفت
با طبیب نامحرم حال درد پنهانی
می‌روی و مژگانت خون خلق می‌ریزد
تیز می‌روی جانا ترسمت فرومانی
دل ز ناوک چشمت گوش داشتم لیکن
ابروی کماندارت می‌برد به پیشانی
جمع کن به احسانی حافظ پریشان را
ای شکنج گیسویت مجمع پریشانی
گر تو فارغی از ما ای نگار سنگین دل
حال خود بخواهم گفت پیش آصف ثانی
معنی فال
آنچه را خداوند به تو داده است شاکر باش و بدان که هر کسی کامروا شده ، عمرش را در ازایش داده است . قدر زندگی و خودت را بدان که هیچ کاری بی حکمت نیست. اسرار زندگی ات را به هرکسی مگو ، مگر آن کسی که واقعا محرم اسرارت باشد که نزدیک ترین آن همسر و افراد خانواده است. هنگامی که به زیارت رفتی، خالصانه طواف کن و از خویشتن رها شو و فقط به او توجه کن .
معنی کلمات
خاتم سلیمانی : انگشتر سلیمان پادشاه
ناوک : تیر
جمع کن به احسانی : به حافظ آرامش خاطر بده
شکنج گیسو : چین و تاب گیسو
