غزل شماره 417
عیشم مدام است از لعل دلخواه
کارم به کام است الحمدلله
ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه
ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه
از دست زاهد کردیم توبه
و از فعل عابد استغفرالله
جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم جانی و صد آه
کافر مبیناد این غم که دیده‌ست
از قامتت سرو از عارضت ماه
شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه
معنی فال
باید خدا را شاکر باشی که زندگی ات خوب و با خوشبختی قریین شده است . نارضایتی را کنار بگذار که خیلی از مردم آرزوی زندگی تو را دارند. به آنچه داری قانع باش و در راه عشق صبور. عاشق شدن یک لحظه است ، منتها انجام شدنش سالها به طول می انجامد. آنانی که در عشق معنوی و عشق مادی پاک باخته بودند ، فانی شده اند ، اما همواره باقی اند. در این عشق معنویت وجود دارد،پس همه وقت باید خدا را در نظر داشته باشی و نیز با حافظ ارتباط برقرار کنی تا به جواب درست برسی.
معنی کلمات
فعل : کار
عابد : عبادت کننده ، پرستنده
