غزل شماره 150
ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
عارفان را همه در شرب مدام اندازد
ور چنین زیر خم زلف نهد دانه خال
ای بسا مرغ خرد را که به دام اندازد
ای خوشا دولت آن مست که در پای حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد
زاهد خام که انکار می و جام کند
پخته گردد چو نظر بر می خام اندازد
روز در کسب هنر کوش که می خوردن روز
دل چون آینه در زنگ ظلام اندازد
آن زمان وقت می صبح فروغ است که شب
گرد خرگاه افق پرده شام اندازد
باده با محتسب شهر ننوشی زنهار
بخورد باده‌ات و سنگ به جام اندازد
حافظا سر ز کله گوشه خورشید برآر
بختت ار قرعه بدان ماه تمام اندازد
معنی فال
همان طور که پیر طریقت با عملش موجب برانگیختن اهل مجلس بزم می شود ، عمل تو نیز موجب برانگیختن کسانی می شود که در زندگی علاقه به پیشرفت دارند . رفتار و شیوه زندگی ات می تواند سرمشق دیگران شود . دلت را از کینه پاک کن تا نور خدا چنان در آن جلوه گر شود که بتوانی آن را مشاهده کنی . آن وقت است که زندگی برای تو بهتر و بیشتر معنی پیدا می کند و به خوشبختی خواهی رسید .
معنی کلمات
شرب مدام : مستی همیشگی
حریف : رقیب
ظلام : تاریکی
