غزل شماره 179
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند
من ار چه در نظر یار خاکسار شدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند
چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را
کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند
چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است
چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند
سرود مجلس جمشید گفته‌اند این بود
که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند
غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه
که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند
توانگرا دل درویش خود به دست آور
که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند
بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر
که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند
ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند
معنی فال
آنکه ماندنی و باقی است فقط خداست، غیر از او همه فانی اند ، تو باید با وضع موجود سازگاری داشته باشی . این دوره هم به سر می رسد و سپری خواهد شد و دوران شادی فرا می رسد و به خوشبختی و سعادت دست می یابی . باید قدر آن دوران را بدانی و در زندگی اعتدال را رعایت کنی .
معنی کلمات
پروانه و شمع : عاشق و معشوق
رواق زبرجد : آسمان ، سپهر
