غزل شماره 210
دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود
دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود
هم عفاالله صبا کز تو پیامی می‌داد
ور نه در کس نرسیدیم که از کوی تو بود
عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت
فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود
من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود
بگشا بند قبا تا بگشاید دل من
که گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بود
به وفای تو که بر تربت حافظ بگذر
کز جهان می‌شد و در آرزوی روی تو بود
معنی فال
همواره دلت برای او مشوش است، به ویژه شبها به فکرش هستی و انتظار توجه و محبت او را داری . پس از صبر و شکیبایی دیدارتان تازه می گردد و تو را خوشحال خواهد کرد. در زندگی امیدوار باش که این موجب موفقیت است.
معنی کلمات
ناوک مژگان: تیر مژها، دلی که زخم خورده تیرهای مژه اش بود، باز علاقه داشت تیرها به سویش پرتاب شوند
طره هندو: موی سیاه ریخته بر پیشانی
