غزل شماره 151
دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد
به کوی می فروشانش به جامی بر نمی‌گیرند
زهی سجاده تقوا که یک ساغر نمی‌ارزد
رقیبم سرزنش‌ها کرد کز این باب رخ برتاب
چه افتاد این سر ما را که خاک در نمی‌ارزد
شکوه تاج سلطانی که بیم جان در او درج است
کلاهی دلکش است اما به ترک سر نمی‌ارزد
چه آسان می‌نمود اول غم دریا به بوی سود
غلط کردم که این طوفان به صد گوهر نمی‌ارزد
تو را آن به که روی خود ز مشتاقان بپوشانی
که شادی جهان گیری غم لشکر نمی‌ارزد
چو حافظ در قناعت کوش و از دنیای دون بگذر
که یک جو منت دونان دو صد من زر نمی‌ارزد
معنی فال
دنیا آن قدر ارزش ندارد که بابت آن خود را غمگین کنی . حاکمان به ظاهر خوشبخت اند ، منتها در باطن بسیار مشوش اند ، زیرا لحظه ای آرامش خاطر ندارند و حتی از سایه خود نیز به وحشت می افتند . در زندگی خیلی سختی کشیده ای ، منتها آینده خوب و درخشانی در انتظار توست .
معنی کلمات
دلق : روپوش، لباس صوفیان
ساغر : جام شراب
خاک در : کنایه از بی ارزش است
تاج و ترک سر : کسی که تاج شاهی بر سر دارد ، همیشه بیم این را هم دارد که جانش را از دست بدهد .
