غزل شماره 261
درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز
بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز
غمی که چون سپه زنگ ملک دل بگرفت
ز خیل شادی روم رخت زداید باز
به پیش آینه دل هر آن چه می‌دارم
بجز خیال جمالت نمی‌نماید باز
بدان مثل که شب آبستن است روز از تو
ستاره می‌شمرم تا که شب چه زاید باز
بیا که بلبل مطبوع خاطر حافظ
به بوی گلبن وصل تو می‌سراید باز
معنی فال
وقتی یار به دیدارت بیاید ، به سان نوش دارویی است برای مرده که او را زنده خواهد کرد . بی جهت غصه مخور ، تمایل خود را به او نشان بده تا دوستی تان بیشتر شود . در آینه دلت جز چهره یار ، چیز دیگری مشاهده نمی گردد . زود رنج مباش که موجب دلسردی می شود . بدان که آینده ای درخشان در انتظارت است .
معنی کلمات
فرقت : دوری
فتح باب : گشایش ، گشودن
روم : هم اشاره به روم شرقی است و هم اشاره به سفیدی و درخشانی چهره
خیل شادی : سپاه شادی
زداید : پاک کند
جمال : زیبایی چهره ، چهره
مطبوع : دلچسب ، دلخواه ، باب طبع
