غزل شماره 262
حال خونین دلان که گوید باز
وز فلک خون خم که جوید باز
شرمش از چشم می پرستان باد
نرگس مست اگر بروید باز
جز فلاطون خم نشین شراب
سر حکمت به ما که گوید باز
هر که چون لاله کاسه گردان شد
زین جفا رخ به خون بشوید باز
نگشاید دلم چو غنچه اگر
ساغری از لبش نبوید باز
بس که در پرده چنگ گفت سخن
ببرش موی تا نموید باز
گرد بیت الحرام خم حافظ
گر نمیرد به سر بپوید باز
معنی فال
کسی که به فکر مشکلات عاشقان نیست و روزگار نیزعلیه عاشقان است ، در این حالت فیلسوفی مانند افلاطون می خواهد تا دردها را درمان کند . بر ناراحتیهای خود مسلط باش و از کسی تقاضای کمک مکن که کسی نمی تواند تو را کمک کند جز خداوند یکتا . زمانه همیشه یکسان نیست ، گاهی به زیان آدمهاست و گاهی به سود . به هر حال بایستی تحمل کرد تا به مقصود رسید .
معنی کلمات
نرگس مست : چشم خمار معشوق
فلاطون : افلاطون حکیم و فیلسوف یونانی
حکمت : فلسفه (مرکب از فیلو به معنی دوستدار و سوفیا به معنی علم است یعنی ،دوستدار علم )
ساغر : جام شراب
پرده : آهنگ
بیت الحرام خم : پیرامون میخانه ، حریم میخانه
