غزل شماره 202
بود آیا که در میکده‌ها بگشایند
گره از کار فروبسته ما بگشایند
اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند
دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند
به صفای دل رندان صبوحی زدگان
بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند
نامه تعزیت دختر رز بنویسید
تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند
گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب
تا حریفان همه خون از مژه‌ها بگشایند
در میخانه ببستند خدایا مپسند
که در خانه تزویر و ریا بگشایند
حافظ این خرقه که داری تو ببینی فردا
که چه زنار ز زیرش به دغا بگشایند
معنی فال
هر مشکلی آسان خواهد شد به شرطی که از راهش وارد شوی. باید صبر داشته باشی و دعا کنی تا مشکلت حل گردد. ناامید مباش و خدا را در نظر داشته باش . عاقلانه فکر کن و بکوش در زندگی یکدل و یکرنگ باشی. بدان که انسان از راه تزویر و ریا به جایی نمی رسد و اگر هم برسد، سرانجامی جز رسوایی نخواهد داشت.
معنی کلمات
صبوح: شراب صبحگاهی
مفتاح: کلید، وسیله گشایش
تعزیت: عزاداری، سوگواری
دختر رز: مقصود شراب است
