غزل شماره 475
گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی
شیرینتر از آنی به شکرخنده که گویم
ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی
تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی
صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام
چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی
گویی بدهم کامت و جانت بستانم
ترسم ندهی کامم و جانم بستانی
چشم تو خدنگ از سپر جان گذراند
بیمار که دیده‌ست بدین سخت کمانی
چون اشک بیندازیش از دیده مردم
آن را که دمی از نظر خویش برانی
معنی فال
همه مردم دوستت دارند،زیرا حضرت یوسف دومی هستی و شاید هم بهتر از آنی ، این نباید تو را مغرور کند. به اطرافیان بیشتر توجه داشته باش .بدان که غرور موجب سرنگونی انسان می شود . اگر این ویژگی را کنار بگذاری خوشبخت خواهی شد
معنی کلمات
خلایق: مخلوقات ، آفریدگان
یوسف ثانی : یوسف رومی ، مراد زیبایی است
چرا جمله زبانی: چرا فقط صحبت می کنی و عمل نمی کنی
سخت کمانی : قوی ، نیرومند
