غزل شماره 380
بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم
که من دلشده این ره نه به خود می‌پویم
در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند
آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم
من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست
که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم
دوستان عیب من بی‌دل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری می‌جویم
گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است
مکنم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم
خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است
می‌سرایم به شب و وقت سحر می‌مویم
حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی
گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم
معنی فال
این راهی را که در پیش گرفته ای و حرکت می کنی ، به اراده خودت نیست ، بلکه به اراده خداوند است و اگر هم شکست خورده ای، آن هم از حکمت الهی است که انسان را آزمایش می کند. از سرزنش اطرافیان ناراحت نشو و با کسانی معاشرت کن که ارزش تو را بدانند و به سخنانت اهمیت بدهند . شادی و ناراحتی عاشقان از جای دیگری ناشی می شود و آن از جانب خداوند است که عشق و غم را در دل بندگانش قرار داده است. سرانجام باید نظری به او داشته باشی تا موفق شوی.
معنی کلمات
دلق ملمع : لباس پاره پاره ، وصله وصله
ختن : نام شهری است در ترکستان چین
