راینولوژی از کلمه لاتین راینو به معنای بینی منشا گرفته است. راینولوژی یک شاخه فوق تخصصی در دانش پزشکی است که به جراحی ها و درمان بیماری های بینی و ساختمان های اطراف بینی در سر و صورت می پردازد. هنر راینولوژیست حفظ آمیزه ای از زیبایی و عملکرد بینی است چرا که توجه به عملکردهای حیاتی بینی از مهمترین اهداف دانش راینولوژی به شمار می آید.
بینی یکی از مهمترین اعضای بدن در نگهداری سلامت فرد و حفظ سایر اعضا است. بینی دارای فیزیولوژی بسیار پیچیده ای است. وظایف اساسی بینی شامل ایجاد راه هوایی، حس بویایی، تنظیم دما، تنظیم رطوبت، تصفیه ذرات هوا و نقش در تکلم است. مهمترین عملکرد بینی ایجاد راه هوایی برای تنفس طبیعی است.
اختلال در عملکردهای حیاتی بینی عواقب ناگواری در سلامت و زندگی افراد و جامعه برجا خواهد گذاشت. تنفس حیاتی ترین عملکرد زندگی است که نتیجه آن رسیدن اکسیژن به بافت های بدن است. بی حالی، خواب آلودگی، کسالت، بی حوصلگی و عصبی بودن ممکن است در اثر اختلال تنفسی بینی پدید آید. محرومیت از تنفس بینی، خشکی مجاری تنفسی و ضعف سیستم دفاعی آن را در پی خواهد داشت. گرفتگی بینی اغلب سبب بروز مشکلاتی در سایر ساختمان های وابسته مانند درد سینوسی، سردرد یا احساس پری، سنگینی و فشار در ناحیه سر و صورت می شود. اختلال بویایی، احساس سرما خوردگی طولانی، خرخر و مشکلات تنفسی حین خواب از علائم دیگر اختلال عملکرد بینی است.
باید گفت جراحی های بینی با اهداف متعددی انجام می شود که می توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم کرد:
– دسته اول جراحی هایی هستند که در جهت اصلاح عملکرد بینی انجام می شوند و بطور عمده اصلاح انحراف تیغه میانی بینی را شامل می شود. مشکلات دیگری مانند پولیپ و تورم بافت های داخل بینی نیز ممکن است نیازمند جراحی های پیچیده تری باشد که در بسیاری از موارد مستلزم استفاده از روش های اندوسکوپیک است.
– دسته دوم جراحی هایی با هدف تغییر شکل خارجی بینی و زیبایی است که به جراحی پلاستیک بینی یا راینو پلاستی معروف است.
در صورتی که پیش از جراحی، در حین عمل و پس از جراحی، تمامی شرایط لازم برای حفظ سلامت بینی از نظر تنفسی مورد توجه قرار گیرد، می توان در این حالات اقدام به جراحی بینی نمود. البته در این حالت جراح با مشکلات زیادی در عمل مواجه است که با تسلط خود بر مشکلات داخل بینی باید بتواند بر آنها فائق آید. از سه علت شایع مشکلات تنفسی در بیماران داوطلب جراحی پلاستیک بینی، دو علت آن، یعنی انحراف تیغه بینی و رشد بیش از اندازه شاخک های بینی، هم زمان با جراحی پلاستیک بینی قابل اصلاح اند.
اما علت سوم که شامل پولیپ های بینی و سینوزیت مزمن است، بهتر است در مرحله جداگانه ای، پیش از انجام جراحی پلاستیک بینی، تحت درمان مناسب قرار گیرد. در صورت تشخیص صحیح و دقیق هر کدام از این مشکلات تنفسی، با درمان مناسب، بیمار داوطلب جراحی پلاستیک بینی می تواند از رفع مشکل تنفسی و سلامت بینی بعد از جراحی اطمینان داشته باشد. در این راستا، انجام اندوسکوپی تشخیصی بینی قبل از جراحی، کمک مهمی در تشخیص علت و یا علل ایجاد کننده مشکلات تنفسی بینی می کند.
برخی از بیماران پس از عمل، با وجود نتیجه رضایت بخش، به دلیل مشکلات روحی-روانی، وسواس فکری یا شخصیت های متزلزل و بیش از اندازه تأثیر پذیر از دیگران، از نتیجه عمل خود ناراضی اند. داوطلب مناسب جراحی پلاستیک بینی فردی است که از عمل انتظار واقع بینانه ای دارد و برای انجام عمل تحت فشار دیگران نیست و مهمتر آنکه انتظار تغییرات بزرگی را در بهبود روابط فردی و اجتماعی پس از عمل خود ندارد و قوی ترین دلیلش برای انجام جراحی بینی، خشنودی شخص خود باشد.
هدف جراحی زیبایی بینی زیباتر به نظر رسیدن چهره است نه صرفا کوچک کردن بینی. چه بسیار بینی هایی که با وجود اندازه های بسیار کوچک نه تنها بر زیبایی چهره نیفزوده اند بلکه تناسب قبلی را هم از بین برده اند!!! جراحی پلاستیک بینی، افزون بر ایجاد تناسب در خود بینی، باید ارتباط خوشایندتری را بین بینی و دیگر اجزای صورت برقرار کند.
معمولا در دختران از سن 15 سالگی و در پسران از سن 17 سالگی به شرط رشد کامل جسمی، فکری و داشتن انگیزه کافی فرد امکان پذیر است.
در صورت مهارت جراح هیچگونه ردپایی از عمل بر جای نخواهد ماند.
اندوسکوپی بینی با فراهم کردن دید عالی، دسترسی به قسمت های عمقی تر جهت رفع مشکلات داخلی بینی را تسهیل می کند.
در بسیاری از جراحی های ظریف داخل بینی استفاده از لیزر این مزیت را دارد که با خونریزی کمتری همراه است اما در جراحی زیبایی بینی، لیزر نقش عمده ای در نتیجه نهایی ندارد و آنچه تعیین کننده نتیجه عمل است در دستان هنرمند جراح نفهته است.
در جراحی بینی گوشتی استفاده از روش های تقویت اسکلت بینی برای افزایش حمایت بافت های نرم بینی ضروری است و حتی جراحی این نوع بینی ها با استفاده از تکنیک های جدید با نتایج مطلوب همراه است.
– آسپرین و داروهای مشابه آن مانند پروفن دست کم دو هفته بیش از عمل نباید مصرف شوند زیرا تمایل به خونریزی را افزایش می دهند.
– در صورت سرماخوردگی ویروسی لازم است عمل جراحی به مدت چند هفته به تعویق بیافتد.
امروزه با پیشرفت های بسیار زیادی که در بیهوشی صورت گرفته، در صورت رعایت تمام استانداردهای لازم، یک بیهوشی کامل و مدرن ضمن فراهم آوردن حداکثر راحتی برای بیمار دارای خطر کمتری نسبت به یک مسافرت است.
گاهی به علت پانسمان داخل بینی احساس سنگینی و درد خفیف در ناحیه صورت و پیشانی وجود دارد که این مشکلات با مسکن های ساده ای مانند استامینوفن قابل رفع است.
بطور قطع این حد و مرز وجود دارد. زیرا اولا زیبایی لزوما به معنای کوچکی نیست بلکه زیبایی بینی در گروه تناسب قسمت های مختلف بینی با هم و نیز تناسب کل بینی با قسمت های مختلف بینی با هم و نیز تناسب کل بینی با قسمت های مختلف چهره است. ثانیا کوچک شدن بینی تا حدی مطلوب است که عملکرد تنفسی بینی به مخاطره نیفتد.
دست کم دو سال برای اظهار نظر نهایی درمورد نتیجه عمل باید صبر کرد. بسیاری از بیماران چند هفته پس از عمل در حالیکه هنوز ورم بینی بطور کامل فروکش نکرده است با نگاهی موشکافانه در جلوی آینه ساعتها به نظاره بینی خود می نشینند. این نگاه موشکافانه که تنها به بینی معطوف بوده و به سایر اعضا صورت توجهی ندارد، موجب می شود که از یک سو بسیاری از عدم تقارنهای طبیعی، به صورت عیب جلوه کند و از سویی دیگر زیبایی و تناسب ایجاد شده بینی با دیگر اجزای صورت، تحت الشعاع نگاه محدود به بینی قرار گیرد.
جراحی پلاستیک بینی به مانند هر جراحی دیگری ممکن است با عوارض همراه شود. در صورت دقت و مهارت جراح و رعایت نکات و دستورات توسط بیمار احتمال این عوارض به حداقل می رسد. عوارض جراحی بینی را به دو دسته می توان تقسیم کرد:
– چسبندگی های داخل بینی، باقی ماندن انحراف تیغه بینی، تنگی سوراخ های بینی (کاهش قطر مجرای عبور هوا به میزان نصف موجب افزایش مقاومت در مقابل عبور هوا نه به میزان دو، چهار یا هشت برابر بلکه به میزان شانزده برابر می شود. حائز اهمیت است که بیماران به هیچ وجه به جراح خود برای کوچک کردن پره ها و یا سوراخ های بینی اصرار نکنند. )
– تنگی دریچه داخلی بینی از وخیم ترین عوارض تنفسی جراحی های بینی است و معمولا در اثر برداشتن بیش از حد بافت ها و غضروف های بینی ایجاد می شود. در حین جراحی پلاستیک بینی باید دقت زیادی از جانب جراح اعمال شود تا حمایت ایجاد شده توسط این غضروف ها تضعیف نشود.
دسته دوم عوارض جراحی پلاستیک بینی یعنی عوارض زیبایی شامل: بینی زینی شکل در اثر برداشته شدن بیش از حد قوز استخوانی و یا غضروفی، انحراف قسمت استخوانی یا غضروفی بینی به علت اصلاح نشدن کامل تیغه داخلی بینی، جداشدگی قسمت استخوانی و غضروفی، فرو رفتگی های پره های بینی به دنبال برداشته شدن غضروف های پره های بینی برای جمع کردن نوک بینی، برداشته شدن بیش از حد پوست پره های بینی، بالا رفتن بیش از حد نوک بینی، باریک شدن بیش از حد نوک بینی و افتادگی نوک بینی.
تشخیص دقیق، ارزیابی های کامل پیش از عمل، انتخاب صحیح بیمار داوطلب جراحی پلاستیک توسط جراح و انتخاب دقیق جراح توسط بیمار از عواملی هستند که با اتکا به آنها می توان احتمال بروز پیشامدهای نامطلوب جراحی پلاستیک بینی را تا حد زیادی کاست.