تقریبا بیش از سه هفته از حادثه دلخراش تصادفات زنجیرهای بهبهان میگذرد و هنوز مقصر اصلی ماجرا مشخص نشده است. هر یک از سازمانها و نهادهای مرتبط به نوعی تلاش میکند تا انگشت اتهام را به سمت دیگری نشانه رود.
جالب است بدانید که تمام خودروها پیش از عرضه به بازار، تحت بررسی و سنجش کیفیت قرار میگیرند تا مبادا محصول بیکیفیتی جان رانندگان را به خطر بیندازد. ولی این وظیفه مهم بر گردن کدام سازمان است؟
شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران طی سالهای اخیر به نوعی خود را مبصر کلاس بی نظم خودروسازی کشور جا زده است و حتی با دسته بندی خودروها در سگمنت های مختلف، نسبت به انتشار ستاره های کیفی اقدام می کند، اما چرا علیرغم بازرسی های کیفی این سازمان، میزان نارضایتی عمومی از صنعت خودروسازی روز به روز بیشتر می شود؟
در حالی که شرکت های مشابه در خارج از کشور به طور معمول با انجام تست های ایمنی، نظیر تست ترمز، تست سیستم های ایمنی فعال (نظیر ABS و ESP) و تست تصادف و…شناخته می شود، سازمان بازرسی و کنترل کیفیت ایران تاکنون هیچ یک از تست های سختگیرانه ایمنی را در ایران اجرایی نکرده است.
شاید بگویید که بعد از گذشت قریب به نیم قرن از فعال شدن صنعت خودروسازی در کشور، برگزاری چنین آزمایشات جدی ای در ایران خواسته ای نامعقول است، اما باید بدانید که این سازمان حتی نسبت به انجام تست های حرکتی خودرو نیز اقدامی نمی کند و آنطور که از شواهد امر بر می آید، محصولات خودروسازان را تنها به صورت در حال سکون مورد بررسی و آزمون کیفیت قرار می دهد.
پر واضح است که البته سازمان ISQI تنها مقصر وضعیت فجیع کیفیت صنعت خودروسازی کشور نیست. در واقع ساده انگاری استانداردها و کیفیت خودروهای ایرانی آنچنان است که حتی در بازار کشور جنگ زده ای مانند عراق نیز، از ورود خودروهای ایرانی ممانعت می شود.
خودروسازان نیز در بازار انحصاری و شرایط تحریمی خود را ملزم به بهبود کیفیت و عملکرد ایمنی محصولات خود نمی دانند و پلیس نیز براساس قوانین موجود، خود را ملزم به تبعیت از سازمان استاندارد می داند. با این حساب مشخص است که در عمل علیرغم وجود تمام این سازمانها، آنچه مورد انتقاد مردم و رهبری قرار گرفته، کیفیت نازل خودروهاست که متاسفانه چشم اندازی نیز برای بهبود آن دیده نمی شود.