شاید یکی از اصلی ترین تصمیمات زوجین ، تصمیم به بچه دار شدن و اضافه کردن عضو جدیدی در خانواده شان باشد. اما بسیاری از زوجین بدون تصمیم گیری و آمادگی قبلی و اینکه بدانند هدفشان از بچه دار شدن چیست ، بچه دار می شوند. تصمیم به بچه دار شدن تصمیم حسی نیست بلکه باید تمامی جنبه های مادی و عاطفی که بعد از بچه دار شدن با آن روبرو می شوید را در نظر بگیرید. در ادامه با مجله روژال همراه باشید.
باید بدانید که بعد از ورود عضو جدید به خانواده تان باید تمامی نیاز های او را بر طرف کرده و نسبت به او تعهد داشته باشید. همچنین مرقبت از کودک در 9 ماه بارداری نیز بسیار اهمیت دارد و نباید آن را فراموش کرد. پس سعی کنبد قبل از بچه دار شدن انگیزه و هدف خود را از بچه دار شدن بررسی کنید.
1. نسبت به فرزند خود تعهد دارید؟
بسیاری از عوامل بیولوژیک و فرهنگی ممکن است شما را به سمت بچه دار شدن سوق دهد. اما قبل از تن دادن به این عوامل و فشارها باید در نظر داشته باشید که آیا توانایی مراقبت و از هر نظر حمایت از فرزندتان را از امروز تا 20 سال آینده دارید یا خیر. درک توانایی حمایت مادی و معنوی در فردای کودک بسیار مهمتر از طفولیت وی است.
همچنین سلامت روحی و میزان شادی پدر و مادر در سلامت کودک بسیار تأثیر گذار است. پس قبل از هر چیزی ابتدا باید خودتان به یک حدی از سلامت روحی رسیده باشید. به گونه ای که بتوانید در کنار مشکلاتتان جایی برای شادی و نشاط و محیطی پویا برای پرورش یک کودک داشته باشید. بودن فرزند در کوهی از تنش ها و مشکلات و محیطی عاری از هرگونه نشاط و شادی بزرگترین ضربه را به آینده ی وی وارد می کند.
2. شرایط کنونی زندگیتان را بررسی کنید
بعضی از زوج ها دوست دارند بعد از اتفاق بزرگی در زندگی یا حتی در طی وقوع آن اتفاق، تصمیم به بچه دار شدن گیرند. این اتفاقات را ارزیابی کنید که آیا واقعا انگیزه ی کافی را برای بچه دار شدن به شما می دهند یا خیر و بعد تمام جوانب آن را بسنجید.
مثلا بعضی از زوج ها معتقدند داشتن فرزند می تواند رابطه ی آسیب دیده بین آنها را بهبود بخشد درحالی که هیچ تضمینی به بهبود رابطه طرفین وجود ندارد. چرا که فشاری که وجود بچه به زوجین وارد می کند ممکن است مشکلات روحی را دوچندان کند.
بعضی نیز مثلا بعد از گذراندن یک بیماری سخت دوست دارند تنوعی ایجاد شده و بچه دار شوند. این اصلا بد نیست اما در تصمیم گیری عجله نکنید و همه ی جوانب را بسنجید که آیا با شرایط فعلیتان می توانید تا پایان عمر فرزندی را همراهی کنید یا خیر.
بعضی نیز فکر می کنند بچه دار شدن قدم بعدی ازدواج بوده و نیاز به هیچ آمادگی ندارد. این زوج ها باید بیش از هر زوج دیگری درمورد بچه دار شدن مطالعه کنند چرا که انجام هرکاری بدون حساب و کتاب واقعا نتیجه ی خوبی نخواهد داشت.
3. اگر بچه دار نشوید چه خواهد شد؟
با همه این توضیحات باید به بچه دار نشدن هم فکر کنید. هیچ گاه اجازه ندهید عواملی مانند علاقه نداشتن به بچه یا کار کردن در بیرون از خانه و یا عواملی مشابه این، بر روی تصمیم به بچه دار نشدن شما تأثیر گذارد. شما باید برای زندگیتان ارزش قائل شوید و فقط لحظه ای را در آینده تصور کنید که شرایطتتان در کار، اجتماع و زندگی روزانه بدون بچه چگونه خواهد بود. از خود بپرسید آیا همه ی اطرافیانم همان حسی را به من می دهند که موجودی از وجود خودم می دهد؟ پس هم باید به بچه دار نشدن فکر کنید و همه ی جوانب را بسنجید و هم به بچه دار شدن.
4. فشار اطرافیان برای بچه دار شدن
اگر کسانی از اطرافیانتان شما را برای بچه دار شدن تحت فشار قرار داده اند به هیچ وجه در چنین شرایطی اقدام به این کار نکنید. آن ها تا پایان عمر در کنارتان نبوده، از شما و شرایطتتان آگاهی ندارند و از بچه شما تا پایان عمرشان پشتیبانی نمی کنند. در نظر داشته باشید که تا پایان عمر فقط خودتان هستید و فرزندتان. پس تنها زمانی دست به این کار بزنید که خودتان را از هر نظر آماده کرده و همه ی جوانب را سنجیده اید.
5. آمادگی جسمانی قبل از اقدام به بچه دار شدن
قبل از اقدام به بارداری باید هر دو زوجین چکاپ شوند. متأسفانه بسیاری یا اصلا چکاپ نمی شوند یا فکر می کنند فقط مادر کودک باید چکاپ شود که بسیار اشتباه است. کودک محصول مشترک مادر و پدر است. پس بیماری و یا مثلا اعتیاد پدر هم می تواند مستقیما روی کودک اثر بگذارد. بنابراین هردوی آنها باید مورد بررسی پزشک قرار گیرند.
6. وضعیت مادی خود را بررسی کنید
در نظر بگیرید که از نظر مالی باید تا حدودی فرزند خود را تأمین کنید. مقصود ما اصلا این نیست که تمامی هزینه های کودک خود را تا پایان عمر در حسابتان ذخیره داشته باشید. اما باید به خودتان ببینید که می توانید تا حدودی نیازهای مالی فرزند خود را تأمین کنید.
7. با همسرتان صحبت کنید
1. آیا همسرتان رضایت دارد
پدر و مادر هردو به یک اندازه در سرنوشت و تمامی مراحل رشد کودک نقش دارند. پس تصمیم به بچه دار شدن باید با رضایت کامل هردو طرف باشد. هیچ گاه به اصرا تنها یک طرف اقدام به بچه دار شدن نکنید. سعی کنید با هم صحبت کرده و جوانب و دلایلتان را با همدیگر سنجیده و یکدیگر را قانع کنید نه این که نظر خود را تحمیل کنید.
2. در مورد تربیت و پرورش فرزندتان به توافق برسید
زمانی که هر دو تصمیم به بچه دار شدن داشتید سعی کنید تمام اهداف، انگیزه ها و برنامه ریزی های خود را در مورد کودک خود به اشتراک بگذارید. به همدیگر احترام گذاشته و درک کنید که بچه متعلق به هر دو می باشد.
3. با مشاور خانواده مشورت کنید
با توجه به تجربه ای که یک مشاور دارد، می تواند بسیاری از نگرانی هایتان را برطرف کند. خصوصا اگر بچه ی اولتان باشد. مشاور بسیاری از مهارت ها را به شما می آموزد که در پرورش و تربیت کردن فرزند بسیار به کارتان می آید. همچنین می تواند فرصتی باشد تا ابتدا خودتان روابطتان عالی شده و بتوانید رابطه ای مناسب و عالی با فرزند برقرار کنید. سعی کنید تمام جزئیات زندگی و افکارتان را با وی درمیان گذاشته تا بتواند به بهترین شکل ممکن شما را راهنمایی کند. لطفا هیچ گاه این گزینه را از دست ندهید چرا که راهنمایی های وی بسیار در پرورش فرزندی صالح تأثیر دارد.
8. آیا زمان آزاد کافی برای فرزندتان دارید؟
باید بدانید که کودکان خیلی راحت از حضور شما مطلع می شوند. نیاز های کودک تنها در نیاز های مادی خلاصه نمی شود بلکه مهمتر از آن نیاز های عاطفی کودک و وقت گذراندان در کنار پدر و مادرش است. شاید بعضی ها به عواقب نگهداری طولانی مدت بچه توسط پرستار بچه فکر نکنند و تصمیم به بچه دار شدن بگیرند. اگر فکر می کنید شرایط زندگیتان به گونه ای از که زمان کافی را ندارید بهتر است فعلا دست نگه دارید.
