غزل شماره 301
ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
حق نگه دار که من می‌روم الله معک
تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک
در خلوص منت ار هست شکی تجربه کن
کس عیار زر خالص نشناسد چو محک
گفته بودی که شوم مست و دو بوست بدهم
وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یک
بگشا پسته خندان و شکرریزی کن
خلق را از دهن خویش مینداز به شک
چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد
من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک
چون بر حافظ خویشش نگذاری باری
ای رقیب از بر او یک دو قدم دورترک
معنی فال
تو بایستی حق خوبیها را بدانی و آن را ادا کنی. همه تو را دوست دارند و با عیار زر محک ات می زنند. با غرور و عصبانیت نمی توان نظم روزگار را برهم زد ، بلکه می بایست با صبر و شکیبایی مشکلات را حل کنی.
معنی کلمات
معک: با تو
زبونی: خواری
مطالب پیشنهادی
دیدگاه و پرسش های شما
آخرین مطالب
شاید بخواهید بخوانید
