غزل شماره 271
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد
که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس
به یکی جرعه که آزار کسش در پی نیست
زحمتی می‌کشم از مردم نادان که مپرس
زاهد از ما به سلامت بگذر کاین می لعل
دل و دین می‌برد از دست بدان سان که مپرس
گفت‌وگوهاست در این راه که جان بگدازد
هر کسی عربده‌ای این که مبین آن که مپرس
پارسایی و سلامت هوسم بود ولی
شیوه‌ای می‌کند آن نرگس فتان که مپرس
گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم
گفت آن می‌کشم اندر خم چوگان که مپرس
گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا
حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس
معنی فال
به آنچه داری قانع باش و از روزگار گله مند مباش . به جای اینکه با عوام بیشتر در تماس باشی ، با خواص معاشرت کن که راهنماییهای آنان باعث پیشرفت می گردد . از زندگی شکایت مکن ، به جای آن توقع خودت را کم کن .
معنی کلمات
می لعل : باده سرخ رنگ
نرگس فتان : چشم فتنه انگیز
