غزل شماره 304
دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
یحیی بن مظفر ملک عالم عادل
ای درگه اسلام پناه تو گشاده
بر روی زمین روزنه جان و در دل
تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم
انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل
روز ازل از کلک تو یک قطره سیاهی
بر روی مه افتاد که شد حل مسائل
خورشید چو آن خال سیه دید به دل گفت
ای کاج که من بودمی آن هندوی مقبل
شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است
دست طرب از دامن این زمزمه مگسل
می نوش و جهان بخش که از زلف کمندت
شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل
دور فلکی یک سره بر منهج عدل است
خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل
حافظ قلم شاه جهان مقسم رزق است
از بهر معیشت مکن اندیشه باطل
معنی فال
تو انسان عاقل و دانایی هستی، بنابراین می توانی بسیاری از مشکلات خود و دیگران را عاقلانه حل کنی . درایت و مهربانی و زیبایی تو همه را جذب کرده و حتی آفتاب با آن همه روشنایی اش جذب جمال تو شده است، پس به آنچه داری امیدوار باش.
معنی کلمات
فایض: بهره دهنده، روان و جاری
سلاسل: سلسله های گیسو
منهج: راه
